kadramahan part2

Hindi ako makatulog nung isang araw. Pagod naman ako kasi nag-jogging ako nung hapon, dapat makatulog kaagad ako. Pero mayroon na namang bumabagabag sa isip ko, sa damdamin ko.

Bakit ba hindi ko masabi palagi ang nararamdaman ko? Bakit palagi ko na lamang nililihim lahat ng paghanga ko? Bakit ba ako pinanganak na torpe?

Iniisip ko na naman siya...

Hindi ko masabi na pinapaligaya niya palagi ang araw ko.
Kung bakit ako palaging masaya kapag kasama ko siya.
Kung bakit nasa kanya na lahat ng katangiang hinahanap ko.
Na naapreciate ko ang pagtawa sa mga jokes kong corny.
Na nawawala ang pagod kapag nakikita ko siyang nakangiti.
Na mahal ko siya...

Siguro takot na akong masaktan. Takot ng mapahiya. Pero sana hindi ako matakot na umibig...

Kukuha lang ng tiyempo, mag-iipon ng lakas ng loob, sasabihin ko na din ito sa kanya.
.
.
.
.
.
.
.
O ayan! manghula na kayo kung sino yan!hehe...:D